We ontmoetten Jolanda voor het eerst toen ze eind 2018 bij het Jesus Cafe in Emmen binnenwandelde. Eigenlijk alleen maar voor een toiletbezoek. Er kwam een gesprek op gang met Marja die op dat moment aanwezig was. Ze kregen een stukje te horen van het dramatische levensverhaal van Jolanda: “Het was valentijnsdag in 1990. Ik was verloofd en zou binnenkort gaan trouwen. En er was een kindje op komst. Mijn verloofde vertelde me die ochtend dat hij een verassing voor me had als hij ’s avonds thuis zou komen. Toen kwam dat ongeluk. Ik dacht nog: is dat de verrassing, dat ik je nooit meer zal zien? Achteraf bleek dat hij promotie had gemaakt op zijn werk. Dat had hij me willen vertellen. Op dat moment is mijn leven in elkaar gestort en ben ik verkeerde dingen gaan doen, verkeerde relaties aangegaan. Ik kreeg meerdere kinderen bij verschillende partners. Bij sommige van hen was sprake van drugsgebruik. Gelukkig heb ik daar zelf nooit aan gedaan. Uiteindelijk kwam het zelfs zover dat de kinderen uit huis geplaatst werden door de kinderbescherming.”
Er waren mensen die ik niet kon vergeven, maar die heb ik ook vergeven. Want wie ben ik dat ik een ander niet zou vergeven? Jezus heeft mij ook vergeven.
Het keerpunt
“Ik woonde op een gegeven moment samen met een man die 20 jaar verslaafd is geweest. Hij stond op een gegeven moment met een mes achter mij. Ik had het gevoel dat hij me wilde vermoorden. Toen riep ik tot God: `Als u er bent Heer, help me dan alstublieft hieruit. Dit kan ik niet alleen, ik heb U nodig! Ik kan hier niet uitkomen!’ Het voelde net alsof je gevangen zit in een web.” De buren belden de politie en Jolanda werd ondergebracht in een Blijf van mijn Lijfhuis in Emmen. “Ik ben in die tijd gaan lezen in de Bijbel, onder andere het verhaal van Johannes de Doper, waarin Jezus zelf gedoopt werd. Ik las ook hoe later, met Pinksteren, allemaal mensen gedoopt werden.”
Hoewel ze al een tijdje op zoek was naar God en stappen van bekering had gezet, was Jolanda nog niet gedoopt. Na een aantal gesprekken besloot ze dat ze haar oude leven helemaal achter zich wilde laten. Op 25 mei 2019 werd ze in het bijzijn van vrienden en familie gedoopt, in een container in de achtertuin van Frank en Marja. “Ik kwam boven en toen kwam er zoveel rust in mijn lichaam, dat had ik nog nooit meegemaakt.” Met de doop is haar oude leven voorgoed voorbij. “Er waren mensen die ik niet kon vergeven, maar die heb ik ook vergeven. Want wie ben ik dat ik een ander niet zou vergeven? Jezus heeft mij ook vergeven. Waarvoor is hij anders aan het kruis gestorven? Ik heb alles bij Hem gelegd en nu mag ik verder met mijn nieuwe leven. Ik hoef geen pijn meer te hebben over wat er gebeurd is. Wanneer ik toch pijn heb, breng ik dat bij de Heer. En dan voel ik weer die rust; dat is zo iets magisch, zo mooi!.“
Jezus is voor mij nu nummer één.
Voor hem kies ik.
Genezing
Na de doop was er een brunch met de familie en vrienden van Jolanda. Een van hen had last van ‘zware benen’, hij kon ze niet optillen. Jolanda kreeg de gelegenheid om zelf ook te bidden voor genezing, maar ze was hier heel sceptisch over: ‘Dat kan ik helemaal niet!” Na een kort en eenvoudig gebed kon hij zijn benen weer goed bewegen. “Ik kon het haast niet geloven. Is het echt waar!?” Zelf heeft Jolanda ook al genezing ervaren. Ze gebruikte namelijk 12 soorten medicijnen per dag, waaronder antidepressiva. Daar is ze mee gestopt. “Uit mezelf. Dat is niet helemaal zoals het hoort, dat moet eigenlijk op doktersadvies, maar ik stopte omdat ik vertrouwen in de Heer heb. En echt waar, ik slik niks meer en heb geen last meer. Voorheen was ik depressief en lag de hele dag op bed. Dat is nu niet meer zo. Als ik nu niet lekker in m’n vel zit, ga ik een eindje toeren. Of mijn huisje schoonmaken of met de hondjes wandelen. Jezus is voor mij nu nummer één. Voor Hem kies ik!”
