“Vanaf die ene nacht in 2012 was al mijn vertrouwen in mensen weg. Ik voelde me nergens meer veilig. Ik kreeg nachtmerries, last van hallucinatie. Ik durfde niet meer naar buiten en begon te hyperventileren. Ik ging van psychose naar psychose en raakte in 1 jaar tijd alles kwijt. Mijn baan, mijn vrienden, mijn familie. Zelfs het contact met mijn ouders verdween volledig.”
Ik zou nooit meer de oude worden. Ik kon het niet geloven. Ik was 28 jaar en mijn leven was voorbij.
Silvia loopt volledig vast in haar leven. Ze verliest alles dat ze tot dan toe had opgebouwd. Ze ziet in dat ze op zoek moet naar hulp. Zo komt ze in behandeling bij een aantal GGZ-instanties. “Bij één van die organisaties gaven ze mij de diagnose PTSS. Hun prognose was dat ik dat voor altijd zou hebben. Mijn PTSS was chronisch. Ik moest er maar mee leren leven. Wat ze konden doen voor mij was leren hoe ik met mijn angsten kon omgaan. Ik kreeg zware antidepressiva voorgeschreven en begon met EMDR. Maar het hielp allemaal niks.”
Mijn PTSS was chronisch. Ik moest er maar mee leren leven.
Leven met PTSS
Het leven van Silvia verandert in een gevangenis. Ze sluit zichzelf op in huis, omdat het leven daarbuiten veel te heftig is. “Overal waar ik kwam waren triggers. Een blaffende hond, een harde knal, een auto die langsreed. Van één zo’n hard geluid raakte ik weer volledig in paniek.” In haar huis voelt ze zich nog het meest veilig. Maar ook daar wordt ze gekweld door hallucinaties, psychoses en depressiviteit. “Vooral de nachten waren verschrikkelijk. Soms hoorde ik een geluid dat ik niet kon plaatsen. Ik zette dan overal in huis de lampen aan om er zeker van te zijn dat er niemand in mijn huis was. Ik zag schaduwen in mijn huis, in mijn tuin. Nergens was ik veilig.”
Ik zette dan overal in huis de lampen aan om er zeker van te zijn dat er niemand in mijn huis was. Ik zag schaduwen in mijn huis, in mijn tuin. Nergens was ik veilig.
De PTSS van Silvia zorgt ervoor dat ze niet meer kan functioneren in het dagelijks leven. Bij haar familie, vrienden en op haar werk ziet ze weinig begrip. Ze raakt langzamerhand steeds meer contacten kwijt. Binnen één jaar na die ene verschrikkelijke nacht zit ze helemaal alleen thuis. Zonder vrienden. Zonder baan. Zonder familie. Maar met een alles overheersende angst.
Verhuizen
In dat huis komen de muren meer en meer op haar af. “Ik woonde op dat moment nog steeds in het huis waar het trauma was gebeurd. Alles herinnerde me aan die ene nacht. Ik had geen moment rust.” Ze besluit dat het goed zou zijn om te gaan verhuizen. Dit lukt niet direct, maar na een tijd vindt ze toch een geschikte woning. Ze maakt de stap en probeert haar leven opnieuw op te bouwen op een nieuwe plek.
“Het nieuwe huis zorgde wel voor een tijdelijke verlichting. Maar mijn PTSS bleef. Ook in mijn nieuwe tuin zag ik mensen staan. De psychoses, de angsten, de hallucinaties. Alles was nog steeds hetzelfde.” De psychiaters hadden gelijk. De PTSS van Silvia bleek chronisch. Wat zij er zelf ook aan deed, de PTSS bleef haar leven beheersen. En het ging verder dan alleen angstklachten. “Wanneer ik soms op straat kwam, om bijvoorbeeld mijn boodschappen te doen, zag ik willekeurige mensen opeens aan als de man die mij had misbruikt. Op zulke momenten voelde ik de woede, de haat in mij naar boven komen. Mensen die ik totaal niet kende wilde ik dan aanvallen. Ik vond het ontzettend eng om zulke emoties bij mijzelf te voelen. Ik wist dat het niet van mijzelf was, maar ik kwam er niet vanaf. Het werd zelfs steeds erger.”
Alle angsten, de woede, het compleet ontspoorde leven, de zware medicatie. Allemaal horen ze bij een leven met PTSS. Er lijkt geen uitweg te zijn. Tot het moment waarop de moeder van Silvia begint over Jezus. “Mijn moeder, een gelovige vrouw, had wat filmpjes op YouTube gezien van mensen die bevrijd waren van hun angstklachten. Mensen die leken op mij. Ze drukte me op het hart om het uit te roepen tot Jezus. Maar ik kon er toen niet veel mee.”
Ze drukte me op het hart om het uit te roepen tot Jezus. Maar ik kon er toen niet veel mee.
Van zonde naar hoop
Maanden gaan voorbij en de gevangenis waar Silvia in vastzit blijft hetzelfde. “Toen mijn moeder er nog een keer over begon besloot ik het een kans te geven. Ik las in die tijd heel veel en dacht: laat ik eens gaan lezen in de Bijbel.” In een kringloop in de buurt vindt ze een Bijbel. Een nieuwe, met het plastic er nog om. Ze besluit hem te kopen en begint erin te lezen.
“Ik begon vooraan te lezen, in het Oude Testament. Vanuit mijn opvoeding wist ik al dat God de hemel en aarde gemaakt had. Maar ik ontdekte daar wat Zijn plan geweest was met ons mensen. Ik ontdekte Zijn ideale plaatje. Ik las over de zonde en hoe de mensen toen er een puinhoop maakten. Zo zag ik meer en meer mijn eigen zonde. Ik besefte me dat ook ik gezondigd had. Ik leefde van relatie naar relatie. Mijn leven matchte zo hard niet met wat God voor mij voor ogen had. Ik begon spijt te krijgen van mijn keuzes.”
Mijn leven matchte niet met wat God voor mij voor ogen had. Ik begon spijt te krijgen van mijn keuzes.
Al lezende wordt het Silvia duidelijk wat haar zonde voor effect heeft op haar relatie met God. Ze ziet in dat ze een probleem heeft en besluit verder te lezen, op zoek naar een oplossing. Die oplossing vindt ze in de persoon van Jezus. “Ik ontdekte dat Jezus is gekomen om ons vrij te maken van onze zondes. Maar niet alleen dat, Hij is ook gekomen om ons te genezen! Toen Jezus hier op aarde was genas Hij iedereen. Niet de ene wel, en de andere niet. Nee, iedereen! Dat kwam zo bij mij binnen.”
De PTSS van Silvia is op dit moment nog volop aanwezig. Ondanks de ontdekkingen in de Bijbel zijn haar angsten nog steeds een dagelijkse realiteit. Maar daar kwam snel verandering in. “Ik geloofde gewoon elk woord dat ik las. Het Woord kwam voor mijn ogen gewoon echt tot leven. Ik zag in dat ik Jezus gewoon echt nodig had! Ik weet niet meer precies hoe en met welke woorden, maar ik vroeg Hem of Hij mij wilde bevrijden van mijn angsten. En dat deed Hij!” Het eenvoudige geloof van Silvia wordt door Jezus beantwoordt met een volledige bevrijding van al Silvia’s klachten. Precies zoals Hij dat 2,000 jaar geleden deed, bevrijdt Hij ook nu. Zonder tussenkomst van anderen, zonder bevrijdingsgebed. Alleen Silvia en God. En haar eenvoudig geloof in de Waarheid die Jezus is.
“Na 7 lange jaren van angst, depressie, woede en zelfs suïcidale gedachtes was ik eindelijk vrij. Ik had geen nachtmerries meer, ik kon opeens weer heerlijk rustig slapen. Mijn psychoses, de hallucinaties, de angsten. Alles! In één klap weg. 100% Genezen van mijn chronische PTSS.”
Na 7 lange jaren van angst, depressie, woede en zelfs suïcidale gedachtes was ik eindelijk vrij.
Helemaal vrij
De beloftes die Jezus 2,000 jaar geleden maakte blijken ook nu nog te gelden. De PTSS van Silvia begint te verdwijnen en haar klachten gaan weg. Haar leven begint weer te lijken op het leven dat ze had voor het trauma. Maar Silvia wil meer. “Ik was zo hongerig. Las nog steeds elke dag in de Bijbel. En ik las daar veel over vrijheid. Vrijheid van zonden, vrijheid van elke gebondenheid. Ik was natuurlijk nog steeds in behandeling bij psychiaters voor mijn PTSS. En ik slikte nog steeds mijn antidepressiva. Daar wilde ik van af. Ik wilde niet afhankelijk zijn van medicatie. Ik wilde afhankelijk zijn van God!”
In overleg met haar psychiater besluit ze de medicatie af te gaan bouwen. Gewoon op een normale manier, net zoals anderen dat doen. Dat gaat goed, maar het gaat Silvia niet snel genoeg. “Ik moest op een gegeven moment een paar weken wachten met verder afbouwen, vanwege een vakantieperiode. Dat duurde me veel te lang. Ik wilde die medicatie echt niet meer! Toen nam ik zelfstandig het besluit om in één klap met alles te stoppen. Echt een keuze op geloof. Het is niet iets dat ik anderen nu aanraad, ik ervoer wel wat klachten, maar werkte het voor mij goed.” Zo geneest Silvia niet alleen van haar PTSS, maar kan ze ook zonder enige medicatie haar leven verder leven.
God is dan nog niet klaar met Silvia. Er begint een mooi proces van vertrouwen krijgen in Hem. Silvia leert haar nieuwe Hemelse Vader te gehoorzamen. Wanneer God tot haar begint te spreken in dromen, begint zij met het opruimen van haar new-age spullen. Ze maakt in alles een nieuw begin en luistert naar wat de Heilige Geest haar duidelijk maakt. “Ik las dagelijks uit het Woord. Ik was nog steeds zo hongerig! Dag en nacht was ik met God bezig.” Het geweten dat ooit zo was afgevlakt door de zonde, wordt door God vernieuwd. Sommige series en films van vroeger wil Silvia nu echt niet meer kijken en ze maakt schoon schip met alles in haar leven dat niet van God is.
Dag en nacht was ik met God bezig.
Het wonder van de wedergeboorte
De Bijbel spreekt over een hart van steen, dat hard wordt door de zondes die wij als mensen begaan. Als iemand zich bekeert ontvangt deze een nieuw hart van God. Een hart van vlees. Met nieuwe verlangens en een nieuw geweten. Precies dat gebeurde bij Silvia op het moment dat zij zich afkeerde van de verkeerde dingen in haar leven. Maar hier blijft het niet bij voor Silvia. Ze blijft lezen in de Bijbel en ontdekt daar de doop. Het wordt haar duidelijk dat ook zij zich moet laten dopen.
“Ik begon te zoeken op internet naar een plek om te laten dopen. Maar dit bleek heel moeilijk. Er waren heel veel verschillende verhalen over de doop. Op sommige plekken moest ik eerst lid worden en kon ik pas na maanden wachten me laten dopen. Maar dat was niet wat ik wilde. Het was niet wat ik las in de Bijbel waar mensen direct nadat ze tot geloof waren gekomen, gedoopt werden.”
Silvia ziet uiteindelijk een filmpje op YouTube van The Last Reformation. De video toont een evenement waar mensen gedoopt worden. Dat spreekt haar erg aan. Ze zoekt op internet of er toevallig zo’n evenement bij haar in de buurt is. En dat blijkt het geval. Op een uurtje rijden van haar woonplaats. “Ik was heel blij dat toen te ontdekken. Ik maakte er ook meteen werk van. Boekte een hotel en ging. Vroeger ondenkbaar, nu realiteit.” Haar moeder, voor wie het tot geloof komen van Silvia tot dan toe voornamelijk verborgen is gebleven, weet niet wat ze hoort. Haar dochter, die jarenlang opgesloten zat in huis en niets van Jezus wilde weten, gaat nu in haar eentje naar een vreemde stad om zich daar te laten dopen!?
“Tijdens dat evenement heb ik me laten dopen. Naar aanleiding van de filmpjes die ik had gezien verwachte ik een heel spektakel. Ik bedoel, bij iemand met mijn klachten moest er wel een legioen demonen uit mij gaan toch? Maar niets was minder waar. Het was een hele rustige doop. En dat was ook wat ik toen ervoer. Rust. Eindelijk.”
De oude Silvia is vanaf dat moment voorgoed verleden tijd. Geen PTSS meer. Geen medicatie meer. Geen slaaf van zonde meer. Maar God gaat verder. Silvia’s nieuwe leven krijgt een nieuw hoofdstuk, door Hem geregisseerd. “God vertelde mij dat ik een 3-weekse bijbelschool moest gaan doen. Intern, drie weken, met allemaal andere mensen. Dat was wel even slikken. Vroeger was zoiets meer dan ondenkbaar. Dat had ik nooit gedurfd! Maar wanneer God iets tegen je zegt, dan moeten we dat ook gehoorzamen. Ik had het geld voor deze bijbelschool helemaal niet, maar ook daarin voorzag God. En zo ging op pad. Drie weken in één huis met allemaal mensen die ik niet kende.”
Geen PTSS meer. Geen medicatie meer. Geen slaaf van zonde meer.
God is overal bij
Het blijkt een bijzondere tijd voor Silvia, waarin ze veel ervaringen opdoet. God zorgt ervoor dat zij veel situaties meemaakt die vol zitten met triggers. Vooral tijdens een evangelisatiemoment in Amsterdam voelt het alsof de angst haar weer op de hielen zit. “Ik was met twee andere mensen op straat aan het evangeliseren. We waren in een drukke winkelstraat. En toen kwam er een groep jongens op ons af. Meteen sloeg de angst me om het hart. Het deed me gewoon zo denken aan die ene nacht in 2012. Ik dacht dat ze ons zouden gaan beroven, zouden mishandelen. Het was echt heftig! Maar meteen begonnen we toen met ons drieën te bidden in Jezus’ naam. De angst verdween en ik kon weer rustig ademhalen.”
Silvia maakt meer van dat soort momenten mee tijdens haar trip naar de hoofdstad. Maar er is een groot verschil tussen de angst op dat soort momenten, en haar PTSS van vroeger. “God leerde mij dat Hij altijd bij mij is. Ik ben nooit alleen. Hij is er altijd.” Ze weet de spannende momenten te handelen en ontdekt dat ze er niet meer alleen voor staat. Ondanks dat het leven soms momenten geeft waarop het eng of spannend is, leert Silvia dat zij mét Jezus altijd de overwinning aan haar zijde heeft. Haar denken wordt zo compleet vernieuwd. Klaar voor een leven met Hem.
Meteen begonnen we toen met ons drieën te bidden in Jezus’ naam. De angst verdween en ik kon weer rustig ademhalen.
Tijdens het maken van deze getuigenisvideo leeft Silvia alweer bijna één jaar haar nieuwe leven met God. Haar chronische PTSS is niet meer. Ze leeft nu in vrijheid. Als dochter van de Allerhoogste God. Ze weet nog goed hoe duister haar leven ooit was. En juist daarom heeft ze een speciale boodschap voor iedereen die dat op dit moment nog ervaart. “Als jij last hebt van angst, van depressie, woede of misschien zelfs denkt aan zelfmoord… Weet dan dat er Iemand is die jou wil helpen. Jezus staat met Zijn armen wijd open klaar om jou te bevrijden van je klachten. Ook al ziet je leven er uitzichtloos uit en heb je geen enkele hoop meer, roep het uit tot Jezus! Hij maakt vrij. Voor Hem is niets onmogelijk. Ik had niemand. Alleen een Bijbel. En dat was genoeg. Zodra ik één beweging maakte richting God kwam Hij en maakte mij vrij. En die vrijheid is er ook voor jou!”
